Het zit in goud, dus het is echt!

Maar is dit wel zo? Ik denk meteen “nee hoor, er zat plastic in mijn 18 kt gouden oorhangers!” Voor mij is het dan ook geen vraag meer of deze uitspraak waar is.

Toch begrijp ik de redenatie wel. Nog niet zo heel lang geleden dacht ik hetzelfde. Het lijkt ook logisch. Goud is behoorlijk aan de prijs, dus waarom dan nepstenen gebruiken? Bijvoorbeeld om een hogere winst te halen, denk ik. Voor het gebruik van edelmetalen in sieraden zijn regels en wetten. Niet alleen in Nederland, maar in (vrijwel) alle landen ter wereld. Edelmetalen hebben een keurmerk als ze voldoen aan de eisen. Kortom: een echt gouden of zilveren sieraad is te herkennen aan het keurmerk.

Meestal! Want ja, ook daar wordt wel mee gesjoemeld. Zo heb ik op een beurs in Nederland ooit een exposant gezien die sieraden verkocht met 30% zilver in het metaal. Dat mag van de wet in Nederland niet als zilver verkocht worden. Daarom stond er netjes “30% zilver” op bordjes boven alle sieradenbakken. Maar…. de sieraden waren wel voorzien van het stempel 925. Dat staat voor 1ste gehalte zilver (lees hier alles over keurmerken) Geen officieel keurmerk. Iemand koopt een mooie ring, komt thuis en pronkt met de prachtige ‘zilveren’ ring. Omdat er 925 is ingeslagen, wordt vergeten dat het slechts 30% zilver bevat. Logisch. Het is mede de reden dat ik niet werk met ‘oud-zilver’ van klanten en wel met ‘oud-goud’. Van zilver kan ik het gehalte niet vaststellen zonder een specialist. Voor goud hebben we een toetssteen met toetswater waarmee het gehalte wordt bepaald.

Terug naar de edelstenen in sieraden. Daarvoor is (vooralsnog) geen specifieke wetgeving en er zijn geen keurmerken. Wel geldt: je mag niet liegen volgens de wet.
Je kunt nooit zonder onderzoek stellen dat een edelsteen in een keurig gewaarmerkt gouden of zilveren sieraad echt is. Het heeft geen zin om een foto te plaatsen in de een of andere groep op Facebook of elders, met de vraag: ‘Welke edelsteen is dit?’ Determineren vanaf een foto is heel erg onbetrouwbaar. Een edelsteenkundige kan je met wat onderzoek vertellen welke steen in jouw sieraad zit. Soms lukt dat met een paar eenvoudige onderzoekjes, maar soms is onderzoek met zeer gespecialiseerde apparatuur nodig. Niet elk sieraad is het waard om zover te gaan met onderzoeken.

Is het echt waar dat er vaak imitaties of neppe stenen gebruikt worden in sieraden? Goede vraag, waar niet eenduidig op geantwoord kan worden. Het gebruik van neppers kan een hoge winstmarge voor de verkoper opleveren. Dit zal denk ik geregeld in de toeristenindustrie gebeuren. Ik heb zelf ooit oorhangers uit Egypte gekregen. Mooie 18 kt gouden hangers met turkoois. Het goudgehalte klopte, maar de steentjes bleken van plastic. Daar kwam ik pas achter toen er een ‘steentje’ uitgevallen was en deze goed kon worden bekeken door Henk. Het feit dat de ‘steentjes’ geplakt waren, had al argwaan kunnen wekken. Alleen zie je dat als leek ook pas wanneer ze eruit vallen.

Een andere misvatting: “zo’n steen is niet duur, dus is het niet interessant om na te maken.” Dat wordt bijvoorbeeld opgemerkt bij een rozenkwarts. Klinkt best logisch dat het niet veel oplevert om een goedkopere, niet zeldzame edelsteen na te maken. Behalve als ze zijn nagemaakt met gekleurd glas. Iets wat regelmatig voorkomt.

En wat doe ik om te zorgen dat mijn klanten weten wat ze kopen? De edelstenen die ik gebruik, worden altijd gecontroleerd door Henk, gediplomeerd edelsteenkundige. En bij het sieraad wordt een kaartje geleverd met welke steen of stenen zijn verwerkt. Zijn ze door de mens gemaakt dan staat dat vermeld.

Alles samenvattend: ‘het zit in goud, dus het is echt’ is zeker geen waarheid als een koe.