Herinneringssieraden

In een vorig blog heb ik het uitgebreid gehad over communiceren met sieraden. Een van de vormen van communiceren met sieraden, is het rouwsieraad. Vroeger droeg men specifieke sieraden in het rouwjaar zodat iedereen kon zien dat deze persoon onlangs een dierbare had verloren. Tegenwoordig is er een andere vorm van onder andere rouwsieraden.

Sieraden met een beetje as of haar

Wanneer er nu een dierbare overlijdt en er wordt voor crematie gekozen, is het heel gebruikelijk om een beetje as te laten verwerken in een mooie hanger, of een ander juweel. Je draagt hem/haar als het ware op je hart. Een extra mooie herinnering aan iemand. Een andere manier is het verwerken van een lokje haar, in bijvoorbeeld een medaillon. Vroeger werden er sieraden gemaakt van mensenhaar. Niet een plukje, maar kunstig gevlochten haar waar (oor)hangers van werden gemaakt. Het was heel gebruikelijk om dit soort kunststukjes te dragen. Ook op je huid. Tegenwoordig gruwelen de meeste mensen ervan. Eerlijk gezegd, ik moet er ook niet aan denken dat ik een sieraad gemaakt van iemands haar op mijn huid draag.

Er is meer om te herinneren

Een overlijden is natuurlijk niet het enige moment wat een herinneringssieraad verdiend. Bij geboorte van een kind wordt steeds vaker een sieraad gegeven door de partner. Dat wordt ‘Baargoud’ genoemd. Baargoud hoeft niet per se een sieraad te zijn. Het gaat erom de nieuwbakken moeder iets te geven wat echt voor haarzelf is en niet voor de kleine. Een heerlijke massage wordt ook cadeau gedaan. Een sieraad is echter blijvend en vormt een positieve en mooie herinnering voor de jaren die komen. Misschien wordt het wel een familiestuk in de loop van eeuwen.
Een sieraad met een beetje moedermelk verwerkt, is ook een prachtige en blijvende herinnering aan de kraamtijd. Ook dit is erg in opkomst. Trouwen, meerderjarig worden, examen halen, afstuderen, allemaal momenten die je extra mooi kan maken met een speciaal juweel.

Mijn persoonlijke herinneringssieraad

Maar ook andere momenten in het leven, kunnen aanleiding zijn om een speciaal sieraad te laten maken. Voor mijzelf heb ik een heel bijzondere hanger gemaakt om een blijvende herinnering te hebben aan de periode in mijn leven waarin ik woonde aan boord van een zeilboot.

Onze statige dame, de Markiezin van Carabas, is ruim 16 jaar in ons bezit geweest. 10 prachtige jaren aan boord gewoond, en veel mooie tochten met haar gemaakt. Door omstandigheden hebben we de keuze moeten maken haar in de verkoop te zetten. Een van de allermoeilijkste beslissingen tot nu toe. We gaan haar enorm missen. Om het verdriet een beetje te verzachten, ben ik aan de slag gegaan met een herinneringshanger. De basis is het anker waar we zo vaak heerlijk achter hebben liggen dobberen. De aangebrachte versieringen hebben allemaal hun eigen betekenis. De hoed met de pluim en een van de laarzen van de gelaarsde kat die de romp van de Markiezin siert. Een paar citrientjes die de okerkleurige striping vertegenwoordigt. Een ‘parel’ en een stukje scrap als teken van alles wat er aan een anker en aan het onderwaterschip blijft hangen. Matteringen, structuurtjes en oxidatie heb ik aangebracht omdat een anker nooit glanst. Dit speciale anker heb ik gehangen aan een bijpassend leerkoord met enkele ringen (bij wijze van ankerketting) en een haakslot (bij wijze van moorringhaak).

Het mini-mokje met mijn voorletter erop, kreeg ik van een vriendin en past perfect als ankerboeitje en staat ook voor de vele koppen koffie/thee waar we aan boord van hebben genoten.
Ik heb gebruik gemaakt van verschillende metalen, zilver met accenten van goud en een koperen slot. Ook dat heeft symbolische waarde. Met plezier, met trots, met herinneren, met een lach en met een traan, draag ik dit speciale, stoere sieraad nu bijna dagelijks.